Spanje

WOENSDAG 20 APRIL 2011, Blanes
Na allerlei mooie, middeleeuwse dorpjes in Frankrijk, komen we vandaag aan in Blanes. Aangezien we de nodige reistijd er weer op hebben zitten en onze campergids een gratis plaats in Blanes aangeeft, proberen we het eens. Oh wat is dit niet-onze-manier van vakantie vieren. Betonblok City met alleen hotels, appartementen, café's en vreettentjes of badslipper kraampjes. En voor ons veel te druk. En dat terwijl het echte vakantieseizoen nog niet eens is begonnen. Veel zaken zitten zelfs nog dicht. Onze standplaats is ook al geweldig, behoorlijk centraal, winkels 200 meter naar links en zee 100 meter rechtdoor. Het is er alleen niet leuk. Een grote parkeerplaats, met achter ons een strook voor Jeux de Boules en direct daarachter flats. Verder rondom grote wegen. Naast ons staat een campertje (6 meter?) met Zigeuners. Een man, twee volwassen vrouwen en drie kinderen (van ongeveer 4 jaar, 2 jaar en één van 5 maanden oud). Wow, wat zullen die een leefruimte hebben in dat ding.
We besluiten toch te blijven en lopen eens over de boulevard naar de vissershaven, waar net de bootjes van zee terug komen. De inhoud, 20 tot 50 kleine kratjes met gamba's en wat vis, worden op een handkar geladen en naar het kleine veilinghuis gebracht. Daar zit maar liefst 5 man te bieden. Voor ons onbegrijpelijk dat ze hiervan kunnen bestaan. Het kleine beetje dat ze vangen, is de moeite van het uitvaren niet waard. De zee is hier waarschijnlijk al gewoon leeg gevist. 's Avonds is de voetbalwedstrijd Barcelona - Madrid. Barcelona wint en als kado mogen wij de hele nacht genieten van getoeter en geschreeuw op straat.
Naar Barcelona gaan we niet, omdat we er al eens zijn geweest. Volgens Lonely Planet is Tossa de Mar wel een leuk dorpje, dus pakken we de volgende dag de motor en gaan die kant op. Het eerste deel van de tocht is waardeloos, alleen maar stoplichten, zebrapaden, veel verkeer en dus: file. Daarna wordt het beter, de massa wil inderdaad niet graag naar Tossa, dan moet het dus beter zijn. Het blijkt toch een behoorlijk appartementen dorp, maar met wel een leuk oud centrum. Op een hoge rots boven zee staat nog een vuurtoren, waar we heen lopen. Die 300 meter lopen is voor de meeste badslipper gasten al te veel en daar is het dus iets rustiger. Veel mooie bloemen en de meeuwen zweven op de wind. Je kunt ze zo mooi van de boven- en onderkant bekijken. Aangezien Tossa toch niet aan onze eisen van "mooi" voldoet, pakken we de motor maar weer en gaan naar St. Feliu de Guixols. Op de kaart een klein stukje rijden, maar door de enorme hoeveelheid bochten in de weg, toch een aardig stuk. De route is ontzettend mooi. Slingerend omhoog en omlaag langs de kust. Bij St. Feliu aangekomen zegt onze eerste blik op de stad dat het weer een zelfde Betonblok City is. We keren direct om en rijden de mooie weg weer naar huis. Wat gegeten en een stuk langs zee gelopen.

VRIJDAG 22 APRIL 2011, Delta d'Ebro
Het is goede vrijdag. Voor ons een hele goede, want we vertrekken vanuit Blanes. Wat ons trouwens opvalt is dat de week voor Pasen, in Spanje Semana Santa genoemd, op zich in best veel steden en dorpen zelfs uitbundig gevierd wordt, maar dat er in de winkels weinig van te merken valt. Waar bij ons al veel te vroeg in het jaar paaseieren te koop zijn en de middenstand al vroeg bezig is de etalages in te richten met paastakken, paashazen, kippen en weet ik al wat meer, is er hier in de winkels niets te zien. Als je heel goed oplet zie ergens in een hoekje een paasei, maar veel meer ook niet. Niet erg commercieel ingesteld dus.

Goed, we gingen dus weg uit Blanes, richting de delta van de rivier de Ebro. Dit moet een mooi natuurgebied zijn met veel trekvogels. Ongeveer de Camargue in het klein. De bedoeling was de weg langs de kust aan te houden, maar om een onverklaarbare reden, reden we via de heuvels binnendoor. Onderweg nog even getankt. De meter stond al aardig laag en we hadden verwacht verder te komen met twee volle tanks diesel. Een beetje een tegenvaller. Maar de wagen heeft er in de bergen dan ook aardig aan moeten trekken. Op het strand vlak bij de monding van de Ebro in zee, hebben we ons kamp opgeslagen. Er stonden nog een paar campers en het zag er wel gezellig en avontuurlijk uit.

 De volgende dag hebben we eerst flink wat inkopen gedaan in St. Jaume del Ebro, om het paasweekend door te komen. Daarna met de motor het gebied rond gereden. Inderdaad zagen we behoorlijk wat vogels, waaronder ook weer flamingo's, verschillende reigersoorten, zwarte ibissen, zwarte sterns, vliegenvangers etc., maar het gebied zelf viel wat tegen. We verwachtten een natuurgebied, maar 90% is gecultiveerd, met name rijstbouw. Wat wel erg mooi was, was het weidse strand. Een breed strand, zo'n 20km lang en vrijwel geen mensen. Je mag dit strand zo op met een voertuig, dus vooral met de motor was het rijden langs zee en door het mulle zand dikke lol (voor Jan dan). Karin T. zal dit nog wel herinneren van het eiland Romo, in Denemarken, waar we met de VW Kever het strand onveilig hebben gemaakt. En even voor de natuurfreaks onder ons: het strand viel buiten het natuurgebied, en schijnbaar wisten de vogels dat ook, want op een paar meeuwen na, zat er geen kip op het strand.

 Het was de bedoeling om 1e paasdag weer verder te rijden, maar de avond ervoor heeft Jan bij een algehele inspectie ontdekt dat twee strippen van de warm-water-zonnecollector een beetje aan het loslaten waren. Dan nog maar een klusdagje er aan toevoegen. Omdat het op het strand nogal waaide leek het ons beter om naar een plaatsje een eindje verderop te rijden, genaamd Els-Muntells, inmiddels ook wel bekend als Els Bretels. Daar hadden we een camperplaats gezien waar ook voorzieningen waren, dus konden we mooi even onze strontemmers legen, het vuilwater lozen en weer vers water inslaan, om vervolgens daar wat te klussen. Nadat we onze opgezamelde behoefte kwijt waren en weer vers water hadden ingenomen zagen we aan de boom een briefje hangen: overnachten: 6,- euro, tank legen: 3,- euro, water tappen 3,- euro. Oei, we waren gewend dat dit soort dingen gratis waren, we hebben tot nu toe nog nergens iets hoeven te betalen. Maar nergens een betaalhokje of iets te zien. Zal wel een keer een mannetje langskomen of zo. We hebben er maar niet op gewacht en hebben fijn ons plekje op het strand weer opgezocht, onderweg bedenkende wat een mens zoal kan doen met 12,- euro: 24 blikjes bier kopen, 8 zakken chips, 10 liter diesel etc..

Op het strand het paneel goed vastgezet, onder toeziend oog van vele geïnteresseerden, die blijkbaar allemaal Pasen gingen vieren op het strand, ondanks het niet zo heel fraaie weer. Ook nog wat andere kleine klusjes gedaan, zoals de kraan op het aanrecht weer vastzetten en aan de onderzijde van de auto wat kabels en leidingen extra afschermen tegen slijtage. 2e paasdag werd dus een rijdag, tot aan het plaatsje Ibi gereden. Rondom Valencia is het een en al sinaasappelboomgaard, waarvan de meesten in bloei stonden. Overal hing een heerlijke zoete geur van de bloesems. In Ibi besloten we om op internet een Bosch dieselservice op te zoeken, om daar onze dieselpomp te laten afstellen. We vonden dat de Daf toch wel meer verbruikte dan zou moeten. En toen hij nog standaard was, zo van het leger, reed hij een stuk harder dan andere Daf's. Ook trekt hij verder door in toeren. Standaard is tot 2400rpm, maar de onze kunnen we rustig doortrekken tot 3000 rpm. Er is dus waarschijnlijk aan de dieselpomp gesteld, wat wellicht tot een hoger verbruik leidt. Ook hoorden we van collega Daf rijders dat een opgevoerde dieselpomp kan leiden tot een lekke koppakking en dat het juist afstellen van de pomp een belangrijk zaakje is. Vrijwel alle Daf YA 4440 rijders die wij kennen hebben dit al laten doen. We hebben nog getwijfeld om dit nog in Nederland te laten doen, maar Jan was al het werk wel zat en onderweg zijn er nog genoeg mogelijkheden voor.

DINSDAG 26 APRIL 2011, Murcia
We vonden op internet een Bosch dieselservice in Murcia, wat aardig op onze route lag. Hier zijn we dinsdag na Pasen naar toe gereden. De dieselservice was gauw gevonden, maar zat dicht, net als alle andere bedrijven. Op straat was het een grote mensenmassa in maffe klederdracht, met veel drank en veel kabaal. Vieren ze hier derde paasdag? Het bleek om de jaarlijkse lentefeestweek te gaan, die ze maar gelijk achter Semana Santa hebben geplakt. Nou dan maar een feestje i.p.v. aan het werk. In elk stadspark werd druk gebarbecued, mensen namen alles zelf mee. Midden op de dag, zo'n beetje rond 14:00 uur, klonk er een fors professioneel vuurwerk. Wij zouden een vuurwerk in het donker logischer vinden, maar om 21:00 uur deden ze het gewoon opnieuw. We zijn het centrum maar eens ingegaan. Overal op straat lui in klederdracht, de meesten al zo dronken als een aap. Het was een beetje een combinatie van carnaval en koninginnedag bij ons. Ze hadden ook trekkers met een platte wagen erachter met mega muziekboxen en dreunden allerlei, meestal Spaanse, rampestampmuziek tegen elkaar in. Bij dit feest is het schijnbaar gebruikelijk dat men alle drank en eten van huis uit mee neemt, ongeveer zoals bij ons bij het dauwtrappen met Hemelvaart. Met tassen vol en zelfs met winkelwagentjes vol, zag je ze rondslepen.
Nu is het zo dat men in Spanje nogal geneigd is lege verpakkingen van zich af te gooien. Vaak zelfs in de mooiste natuurgebieden kijk je even over een muurtje en het ligt er vol met lege pet-flessen en chipszakken. Het schijnt ze niet veel te schelen. Kun je ongeveer nagaan hoe het er na zo'n feest in een stad met zo'n 300.000 inwoners er uitziet. We hebben nog nooit zoveel troep bij elkaar gezien. De straten en de parken lagen totaal vol. Wel eens een leeg stadion na een festival gezien? Zoiets maal 10 of zo. Volgens ons was het een fiësta de basura (zoek het maar op in het woordenboek). De Bosch dieselservice, waar wij onze auto hadden staan, bevond zich midden op een bedrijventerrein tussen een twintigtal megadiscotheken in voormalige bedrijfspanden. Daar ging het tot in de kleine uurtjes nog flink door. Veel Spaanse jongeren hangen in en rond hun auto, met daarin flink wat luidsprekers en versterkers en drinken daarbij het nodige. Dit doen ze om geld uit te sparen voor de discotheek, volgens Spaanse mensen die we gesproken hebben. Zoiets als bij ons op het platteland de indrink-keten dus. Alleen doen ze het hier allemaal gek genoeg pal voor de deuren van de discotheken. En die discotheekhouders schijnen daar geen problemen mee te hebben. Gelukkig zaten we net om de hoek en hadden daar niet veel last van het kabaal. Wat ons wel opviel is dat iedereen de hele stad als openbaar toilet gebruikte. Zie je bij ons de kerels nog wel eens ergens in een hoekje staan, hier gaan de vrouwen ook zo tussen de auto's zitten en creëren een flinke rivier. Het rook dan ook lang niet overal even fris.

De feestweek ging door, hoewel niet zo uitbundig als de dag dat we kwamen. De dag erna ging de Bosch dieselservice gewoon open en legden we uit dat we graag de dieselpomp wilden laten controleren en afstellen en waarom. Gelukkig was José er, die goed Engels spreekt. Dat maakt het een stuk makkelijker.

Pas op, nu komt er een heel technisch verhaal, dus wie dat niet interessant vind die skipt de volgende alinea's maar even.

Men vond dat de motor wel heel mooi liep en vertelde dat ze normaal gesproken als een motor mooi loopt en niet teveel rookt ze niets aan de dieselpomp doen. Onze mening is normaal ook wel dat je niet moet gaan zitten sleutelen aan een machine die goed loopt, behalve het reguliere onderhoud dan. Er werd ons gevraagd wanneer de auto onderhoud had gehad en wanneer de filters waren vervangen. Nou, dat was in Nederland, vlak voor vertrek precies 3100km terug. Er is zelfs nog een extra groot en fijn dieselfilter opgekomen, om problemen door vervuilde of met water aangelengde diesel in Afrika tegen te gaan. Op het standaard gemonteerde fijn-dieselfilter stond nog een oude datum. Dat klopt wel, dit filter was nog niet vervangen omdat de auto na deze datum vrijwel alleen nog stilgestaan heeft. Men vertrouwde het niet en raadde ons aan om de filters en de leidingen te checken. Een te hoog dieselverbruik terwijl de dieselleidingen of filters verstopt zouden zitten? De redenatie hierachter is dat wanneer er veel gevraagd wordt van de motor er meer diesel nodig is, maar hij dat op dat moment niet kan krijgen en dus kracht te weinig heeft. Hierdoor moet het gas langer diep ingetrapt worden voor de motor op toeren is, er meer toeren gemaakt worden en te vroeg teruggeschakeld worden, wat weer resulteert in een hoger dieselverbruik. Hmm, zou misschien kunnen. Laten we dat maar eerst eens laten doen dan. Filters verwisselen en leiding doorspuiten kunnen we zelf, maar we stonden er toch, het was niet veel werk en zo hoefden we ook onze reservefilters voor onderweg niet aan te spreken.
Er zitten totaal 3 filters en twee zeefjes in het dieselsysteem en allemaal waren ze behoorlijk vervuild. Metaaldeeltjes, boombladeren, en nog veel ondefinieerbaar spul. We hebben 2e hands tanks gekocht van een vrachtwagensloop. Toen we ze kochten zaten de tankdopgaten netjes afgeplakt met tape en als je in de tank keek zag het er schoon uit. Wellicht hebben ze er al een tijdje gelegen zonder afgeplakte tankdopgaten en is zo al die troep er in gekomen. doordat er zgn. slingerschotten in de tank zitten is dit niet te zien. Men was er bij de Bosch-Service vrijwel zeker van de het hogere verbruik hierdoor zou zijn gekomen, en alles moest nu goed zijn. Samen met monteur Antonio een testrit gemaakt, waarbij de auto bij het klimmen wel vrij snel zijn snelheid verloor. Antonio had een turbodrukmeter aangesloten. De turbodruk was prima, maar volgens Antonio mocht de turbo wel wat eerder zijn werk doen, bij een iets lager toerental dus. Dit heeft Antonio wat bijgesteld, waarbij Jan ook aangaf dat we niet zoveel vertrouwen hadden in de pakking tussen uitlaatspruitstuk en turbo. Deze leek aan de onderzijde wat zwart en bij het gebruik van de motorrem hoorden we telkens een fluitend geluid, iets wat de auto bij aankoop niet had. Omdat het al einde werktijd was zou hier morgen nog even naar gekeken worden. We zetten de auto om de hoek op een grote parkeerplaats. Voor de deur is nu geen plaats. 's Avonds de binnenstad maar weer in om te kijken of er nog iets van de festiviteiten te zien valt, en natuurlijk wat te eten te scoren. De volgende dag werd maar gelijk de hele turbo er af gehaald en nagekeken. De turbo zelf zag er goed uit, niet teveel speling op de as. De pakking bleek inderdaad kapot. Alles werd goed gereinigd en weer gemonteerd met een nieuwe pakking. Nog een stukje test gereden en alles lijkt ok. We waren alleen nogal bang voor de rekening, 2 dagen werk met 2 man. Dat was eigenlijk niet onze bedoeling. Om 16:00 uur, als de siësta er weer op zit, maar gelijk met de heren rond de tafel. De rekening viel nog mee en tegen 17:30 hebben we de wagen aangetrapt richting Almeria.
Na zo'n 80km rijden blijkt de motor weer in te houden en iets later bij een grotere heuvel zelfs zo erg dat we compleet stilstaan. Het lijkt op lucht in het dieselsysteem, maar dat zou raar zijn. Hoe komt dat er nu ineens na 80km rijden in? En we hebben dit voordat alles gereinigd is niet meegemaakt. Voor de zekerheid de tank helemaal volgegooid (hij was bijna leeg, misschien pakte hij daar lucht), maar dit hielp niets. Jóse maar opgebeld dat we proberen terug te rijden en tegen 22:00 uur stonden we weer voor de deur van de dieselservice. Het is al een lang verhaal geworden, maar om het toch niet nog langer te maken komt het er op neer dat de komende dagen bestond uit loshalen van alle leidingen. Controleren op lekkages. Testen. Wegrijden en afscheid nemen tot 3x toe. Weer terugkomen en het allemaal niet begrijpen. Noch de mensen van de Bosch-service, noch wijzelf. Er werd geopperd om de gehele toevoerleiding inclusief dieselopvoerpomp te vervangen. Maar toen hebben we de rem er even opgegooid. We zijn hier immers goed rijdend gekomen en hadden alleen een ietwat te hoog dieselverbruik. Dan kan na het reinigen toch niet de dieselopvoerpomp kapot zijn? Hooguit vervuild, maar dit bleek niet het geval. Uiteindelijk hebben we een slangetje van het fijnfilter naar de retourleiding en een stukje aanzuigslang vlak voor de dieselopvoerpomp vervangen door een doorzichtig stukje slang. Toen konden we exact zien wat er gebeurde. De lucht werd niet zozeer aangetrokken door de dieselpomp vanuit de tank, maar op een bepaald moment begon de dieselpomp lucht terug te trekken uit de dieselretourleiding. Dit betekende dat er ergens een verstopping moest zitten in de dieselaanvoerleiding. Dit bleek al direct bij de eerste koppeling op de tank te zijn. Nadat Jan deze koppeling goed had gereinigd was het probleem over. We besloten maar weer verder zuidwaarts te rijden, maar natuurlijk niet zonder af te rekenen bij de Bosch dieselservice. Er is de laatste dagen aardig wat door hun gesleuteld en getest. Het bleek dat er door monteur Antonio en door chef José al een gesprek had plaatsgevonden met de grote baas. Ze wilden niets in rekening brengen, omdat ze de lol van ons reisje wel inzagen en het zelf waarschijnlijk ook vervelend vonden dat de Daf zulke rare kuren kreeg. Als tegenprestatie werd er slechts gevraagd twee stickers op de wagen te plakken. Verder kregen we nog reserve filters en doorzichtige dieselleiding mee voor onderweg. Een ongekende service en we zijn de mensen van Bosch Murcia dan ook erg dankbaar!

DINSDAG 3 MEI 2011, eindelijk de bergen in
Erg blij dat we eindelijk verder zuidwaarts konden was ons volgende doel een klein plaatsje in de bergen net boven Almeria, genaamd Baños de Sierra Alhamilla. Dit is een klein dorpje met een warmwaterbron. Onderweg zagen we ons in gedachten al badderen in het warme water, met een voorstelling zoals we dat al eens in Australië gedaan hadden, heerlijk buiten tussen de palmbomen. De weg er naar toe was redelijk steil en eindigde in het dorpje redelijk hoog in de bergen. Het dorpje was net 20 man en een paardenkop groot en het leek wel een oase. Allemaal mooie hoge palmbomen in het dorre berglandschap. Uitzicht op Almeria en de zee. En wat een rust na het drukke Murcia. Echt een verlichting. Nu snel een duik in het warme water! Dat viel dan wel even tegen. Er was een soort overdekt zwembad gemaakt waar het warme water instroomde. Dit hoorde bij een hotel en men vroeg er maar liefts 8,50 euro p.p. voor. Hmm, in onze voorstelling was dat toch wel even anders. Buiten was er ook een basin waar het warme water in uitkwam, helemaal gratis. Dit was echter een langwerpige natuurstenen bak met aan de zijkant wasborden. Daar konden we natuurlijk niet zomaar in de blote kont in gaan zitten! De dames uit het dorp kwamen hier de was in doen, en dat hebben wij dan ook maar gedaan. Het water was goed heet, 58 graden celcius. De rust van het dorpje is wel een hele verademing na het drukke Murcia. De dag erop hebben we een flinke bergwandeling gemaakt naar de top van de berg achter ons kampeerplekje. De bedoeling was een klein stukje te lopen, maar het was er erg mooi en de wandeling liep aardig uit. Via een vleermuizengrot kwamen we in een greppel (barranco) die uiteindelijk verder richting de top leidde. Onderweg kwamen we meerdere malen kleine patrijsachtige hoenders tegen, een soort dat zelfs Mariska niet kende. Ook zagen we van afstand nog een paar grote geitachtigen wegspringen. Voor gewone huisgeiten leken ze ons te groot en te schuw. We hadden de avond ervoor met de verrekijker twee vrouwtjes steenbokken gezien op een hoge rotsrand direct achter onze auto. Jan heeft ze nog gefilmd. Waarschijnlijk waren de twee geitachtigen die we tijdens het wandelen tegen kwamen dezelfde steenbokken. We hebben de dag erna met de motor Almeria nog bezocht, maar daar valt niet veel te beleven. De burcht bekeken en verder wat rondgehangen in het centrum en aan zee. Ook bleek dat de motor nodig nieuwe remblokken nodig had, dus een dubbel setje gekocht en later bij de camper direct vervangen. We remden al op het staal.

Van Baños de Sierra Alhamilla zijn we verder gereden dwars door de Sierra Nevada richting Malaga. Het was een erg mooie route maar helaas was het 's morgens nogal bewolkt en regenachtig. Dit is in berggebied altijd extra jammer, omdat je niets van de bergtoppen ziet. De weg was hele gedeelten half weggeslagen of bedekt met puin dat van de berg naar beneden is gekomen. Van de twee rijbanen bleef er op meerdere stukken maar 1 over. Op een gegeven moment zien we bij een rotonde twee Nederlandse Harley's staan, een Sportster en een Electra Glide. Omdat Harley's wel vaker stil langs de weg staan hebben we maar even een duim opgestoken als seintje om te vragen of alles ok was. Dit bleek gelukkig wel zo te zijn. Een flink eind verderop stopten we voor de middagpauze. Het weer was opgeklaard en we hadden een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Niet veel later stopten de twee Harleyrijders ook achter ons. Het bleken een man en vrouw uit Weert te zijn die een tienweekse rondreis maakten. Zij hebben koffie gezet, wij een paar broodjes knakworst gemaakt en zo werd het een erg gezellige en lange tussenstop. Pas tegen een uur of vier weer verder gereden. De Harley-rijders moesten nog naar Granada en wij wilden verder naar Malaga, wat voor beiden nog zo'n uurtje rijden was. Zover zijn we die dag niet gekomen. Op een gegeven moment zagen we bij een leuk dorpje aan zee een aantal campers staan. Daar hebben we ons apparaat maar bij geparkeerd. Het dorpje heet Salobreña. Een typisch wit Andalusisch dorpje dat tegen een helling is gebouwd. We besloten hier nog een dag extra te blijven om een beetje te luieren en wat kleine klusjes te doen. Het water uit de gootsteen liep niet altijd even vlot weg, dus Jan heeft de afvoerslang iets schuiner opgehangen. Verder kwam er van het luieren niet veel. Tegen 12:00 uur kwam onze Duitse buurman Hans-Dieter op bezoek. Hij was erg geïnteresseerd in onze camper en na heel wat geklets en een rondleiding kwam tegen 17:00 uur zijn vrouw langs om te vragen of Hans-Dieter ook bij ons bleef slapen. Dit was gelukkig niet het geval.

Van deze Duitse buren kregen we een tip van een gratis camperplaats in Torremolinos. Ja, ik hoor je denken, wat wordt dit voor een Badslippercity-reisje? Eerst Blanes en nu, of all places, Torremolinos? Nou dat komt omdat we Malaga willen bezoeken en Torremolinos ligt er vlak tegenaan. De camperplaats van de Duitsers bleek echter niet zo'n heel fraaie. Op de parkeerplaats voor de stierenvecht-arena. Het is een groot plein, dat ook als marktplein dienst doet. We stonden een beetje in een hoek. 's Avonds hingen er vage gasten rond die gewoon tegen de banden van onze camper stonden te pissen. Ook bleek er in de hoek een politiehondenschool te zitten. Ome agent ging 's avonds mooi naar huis, maar ze hadden een klein puppietje alleen in een kleine bench op het terrein achter gelaten en dat heeft dus de hele nacht alles aan elkaar zitten janken. Op een gegeven moment waren we in staat om over het hek te klimmen om wat aan de situatie te veranderen, maar inbreken bij de politie leek ons toch iets te ver gaan. De volgende ochtend kwamen 11 oom agenten in 11 politieauto's om 11 politiehonden uit te laten. Het carpoolen is hier ook niet uitgevonden en 1 persoon met meerdere honden is ook uitgesloten.

Wij zijn die ochtend met de motor naar Malaga gereden en hebben daar de hele dag rondgelopen. Wel leuk om even gezien te hebben, maar toch ook niet echt een interessante stad. Nu zijn wij ook geen museumliefhebbers en al helemaal niet van Picasso, dus misschien ligt het daar aan. Wel een schitterend uitzicht over de stad en zee vanaf de burcht. 's Avonds nog wat rondgesjokt in Torremolinos, maar daar wordt je ook niet vrolijk van. Hoewel het nog altijd beter is dan de andere typische badplaatsen die we hebben gezien. We lezen nog op internet dat er een aardbeving is geweest in Lorca, een stadje vlakbij Murcia. 10 doden. In Lorca hadden we een week eerder nog overnacht met de camper, tijdens een van de testritten. Toch een raar idee.

DINSDAG 10 MEI 2011, Tarifa
Verder dus naar Algeciras en Tarifa. In één van deze plaatsen willen we met de boot over naar Marokko. Onderweg hebben we nog een tussenstop gemaakt in Marbella. Nu hebben we echt genoeg gezien van die badplaatsen. Het staat bekend als het St. Tropez van Spanje. Nou, dan vonden wij St. Tropez toch veel mooier. Behalve wat golfresorts buiten Marbella waren er ook geen jetset-achtige toestanden te bekennen. Geen enorme jachten, geen dikke Aston Martins. Jammer. Mariska's ouders zijn ook vertrokken met hun camper en zitten op dit moment in Granada. We pakken samen de boot en zullen een paar weken samen rondtrekken door Marokko. Omdat wij wat aan de vroege kant zijn rijden we eerst door naar Tarifa. Dit is een mooie weg langs zee, tegen berghellingen aan. Helaas is er laaghangende bewolking en konden we weinig zien van de rots van Gibraltar of van de grote schepen die hier de Straat van Gibraltar door varen. Eerst wat door het vissershaventje van Tarifa gewandeld. Erg leuk, vol met blauw-wit houten bootjes. In Tarifa hebben we wat prijzen vergeleken voor de overtocht. Overtochtje voor onze auto is 125,-  euro en de haven is klein en lekker simpel, weinig gedoe dus. We wilden er ook een nachtje blijven staan, maar in de hele gemeente Tarifa is wildkamperen verboden. Er staat 60,- euro boete op. Dan dus maar net iets buiten op een berghelling gaan staan. Het was een schitterend mooie plek, langs een gravelpad met loslopende koeien en weiden vol met bloemen. Nu is het hier helaas wel zo dat de wind zich samenpakt tussen de berghellingen, door de Straat van Gibraltar. Het ging de hele nacht als een gek tekeer. De auto schudde alsof we op een boot zaten en we hebben dus niet zo best geslapen.

De volgende dag zo'n 20km terug gereden naar Algeciras. We zouden daar op de parkeerplaats bij de Lidl/Mc Donalds wachten op Mariska's ouders. Deze parkeerplaats is bekend bij vrijwel alle overlanders en andere mensen die de boot willen nemen naar Marokko. Je kunt er gratis overnachten en nog flink wat goedkoop bier inslaan. En natuurlijk zit om de hoek Juan Carlos Gutierrez (N 36.10.45 / W 5.26.28), die volgens zeggen de goedkoopste overtochten regelt. Omdat Mariska's ouders pas de volgende dag zouden komen, besloten we op deze parkeerplaats te overnachten en met de motor Algeciras in te gaan om te kijken wat daar te doen is en om nog wat prijzen van overtochten te vergelijken. Nou, het is inderdaad zo dat Juan Carlos de goedkoopste is. Al scheelt het op een enkeltje maar 10,- euro. Wel regelt hij gelijk je autopapieren en krijg je er een lekkere fles appelcider en een chococake als relatiegeschenk bij. Algeciras heeft een leuke overdekte warenmarkt. We troffen er een goed Duits sprekende Spanjaard, die ons alle vreemde artikelen bij de slagers kon uitleggen. Zo weten we nu welke gerechten ze van schapenhersenen maken, wat ze met de koeienmagen doen, dat vooral kinderen gek zijn op gepaneerde geitenballen en meer over de culinaire Spaanse creativiteit. Wij vonder het er allemaal niet zo smakelijk uitzien. Vooral de bakken met dikke rupsen niet. Interessant is het natuurlijk allemaal wel.

Op de parkeerplaats bij de haven troffen we nog een Zuid-Afrikaanse 4x4 Mercedes Atego camper. We maakten even een praatje en werden hartelijk uitgenodigd voor een kopje koffie en gekruide olijven. Het waren Paul en Maria. Ze hadden de auto vanuit Zuid-Afrika verscheept naar Spanje en hadden net twee maanden in Europa rondgetrokken. Ze wilden nu over land naar Zuid-Afrika terug reizen. Nu is Paul van origine een Zwitser en behoeft, net als wij, voor Marokko geen visum te hebben. Maria is Zuid-Afrikaanse en heeft voor Marokko wel een visum nodig. Hierop waren ze nog aan het wachten. Van Paul ontvingen we nog een update van Tracks4africa. Tracks4africa is een digitale kaartenset van Afrika opgebouwd uit gegevens van andere mensen die in Afrika over land gereisd hebben. Lang niet alle wegen staan er op, maar van de wegen die er op staan weet je zeker dat iemand anders de weg ook bereden heeft, en vaak staat er informatie bij over de toestand van de weg. De kaarten werken gewoon op Garmin navigatie-apparatuur, die wij ook gebruiken. Paul is een bekende van degene die Tracks4africa heeft opgezet en heeft een black box in zijn auto om zijn gereden route over te dragen aan Tracks4africa. Een route moet drie keer geregistreerd zijn voordat hij in Tracks4africa wordt opgenomen. Doordat Paul een black box en zijn navigatieapparatuur heeft, maakt hij automatisch al een dubbele registratie. De route hoeft dan nog maar door één iemand anders geregistreerd te worden.

De volgende ochtend vroeg zijn we nog even met de motor Algeciras ingereden op zoek naar een dokter. Mariska heeft al een lange tijd een hardnekkige staalsplinter diep in de vinger die er maar niet uit wil. Jan heeft al een paar keer aangeboden om een vakkundige operatie met de Leatherman uit te voeren, maar om onduidelijke redenen wordt dit door Mariska afgeslagen. Eenmaal bij de dokter aangekomen blijken ze 50,- euro voor een consult te nemen en dan nog de kosten voor de behandeling. Nou, voor dat geld moet bij Mariska wel eerst de hele vinger er half bijhangen. En waarschijnlijk doet die dokter het niet veel vakkundiger dan dat Jan dat zou doen. Engels kon hij in elk geval al niet.

Weer terug op de parkeerplaats bij de Lidl kwam daar de Mercedes van Paul en Maria aangereden. Het visum voor Maria werd zonder opgave van reden geweigerd. Ze mocht dus Marokko niet in. Ze waren in alle staten (behalve Marokko dan). We hebben ze eerst maar een koud biertje aangeboden, meer kunnen we aan deze kwestie immers niet bijdragen. Ondanks dat ze meer dan 10 jaar getrouwd zijn, wordt zo'n visum gewoonweg geweigerd. Onbegrijpelijk. En wat nu? De auto verschepen naar Dakar in Senegal, om vanaf daar verder te reizen? Paul weet het niet een schrijft alles en iedereen waar hij hulp van kan verwachten aan, en heeft zijn hoop gevestigd op de Zwitserse ambassade. Even later komt ook de Hymer van Mariska's ouders de parkeerplaats op rijden. Het is een warm weerzien en onder het genot van nog meer bier viel er heel wat bij te praten.

Gelijk dezelfde dag hebben we tickets gehaald om van Algeciras over te gaan naar Tanger Med, een nieuwe haven, zo'n 50km buiten Tanger. Pa en ma een retourtje, wij een enkeltje. Het was nog wel een heel gedoe. Eerst stond op onze douanepapieren dat we Duitsers zijn, later hadden ze op de douanepapieren voor de motor ingevuld dat het merk van de motor een Enschede 7521 is. Nooit van gehoord, maar 7521 cc lijkt me wel wat...

ZATERDAG 14 MEI 2011, de overtocht
Nadat we de volgende dag nog wat inkopen hebben gedaan vertrekken we in colonne richting haven. Paul en Maria waren al vertrokken naar een camping in Tarifa, in afwachting op wat er gaat gebeuren. In de haven was het een grote chaos. We waren ruim op tijd, en stonden mooi met onze neus vooraan. Nergens wordt iets fatsoenlijk met borden aangegeven. Niet waar welke boot aanmeert, niet waar vrachtwagens en personenauto's zich moeten opstellen. Van alle personeel dat er rondloopt geeft niemand aanwijzingen, er wordt alleen hier en daar wat geschreeuwd. Het bleek dat we dus in de rij bij de verkeerde boot stonden en we waren niet de enigen. Dat zorgde ervoor dat we op een gegeven moment dwars over alle rijvakken geparkeerd stonden. Toen de boot aankwam moest hij natuurlijk eerst nog leeg. De ene vrachtwagen moest er vooruit af, de andere weer achteruit. Degen die de boot op wilden stonden degenen die er af wilden in de weg. Mooi zooitje dus. Daarna moesten eerst alle vrachtwagens met trailers de boot op. De meeste achterwaarts. En dat is niet fijn, op een zonnige dag achterwaarts een donker hol in rijden. Je ziet geen steek in je spiegels en overal lopen mannetjes te schreeuwen. Omdat er geen fatsoenlijke strepen op het wegdek stonden, stonden de auto's vooraan de manoeuvrerende vrachtauto's in de weg. De oprijplanken waren ook nog niet al te breed, dus een aantal chauffeurs zat met de banden echt op het randje. Wij konden zo'n beetje als allerlaatste vooruit de boot op rijden, wat dus betekende dat we er achteruit af moesten. Met zo'n drie kwartier vertraging kon de boot vertrekken. Het leek ons dat met een beetje meer efficiëntie er wel haast een complete boot uit de vaart kan worden gehaald en de helft van het personeel een ander baantje kan zoeken. Wordt het ticket ook wat betaalbaarder. Het is niet veel meer als de overtocht van Harlingen naar Terschelling, maar je betaalt het zelfde als voor een overtocht naar Engeland.

De tocht begint met een mooi stukje door de baai van Algeciras, met aan de overkant de rots van Gibraltar. Eenmaal de rots voorbij zie je ook Marokko al liggen en vrij vlug vaar je al dicht langs de kant van Marokko. Omdat men ook binnen te laks is om je wat te zeggen of iets op een bord te zetten, kwamen we er bij toeval via een medepassagier achter dat je ergens op de boot een stempel moet halen bij een douanier, die daar met zijn laptopje kantoor houdt. Toen we hem gevonden hadden wilde hij net opruimen en hij was een beetje gepikeerd dat we zo laat kwamen aanzetten. Om onduidelijke redenen schreef hij de tekst op onze douanepapieren over op hetzelfde briefje en stempelde onze paspoorten.

 

Marokko