Tussentijds bezoek aan Nederland
2012
![]() |
![]() |
Plaatjes geschoten op willekeurige plaatsen boven Afrika |
DONDERDAG 21 JUNI 2012, vijf drukke weken…
Na een goed verlopen vlucht komen we eindelijk, na het 2x
missen van de trein op Schiphol uiteindelijk in Enschede aan. We bellen Jan's
moeder om ons op te halen, die helemaal verbaasd is dat we in Nederland zijn.
Verrassing! Later op de avond rijden we met haar auto naar Mariska's ouders die
natuurlijk ook totaal blij verrast zijn. Ze hadden ons nog lang niet verwacht.
![]() Een warm welkom van Dirk, Pim, Tom, Guus en Teun |
![]() APK-tje voor de Corvette |
Waar het iets minder klikt is het Angolese consulaat in
Rotterdam. We willen proberen daar ons visum te halen. Jan belt eerst op. Hij
krijgt een keuzemenu voorgeschoteld. Dit gaat echter in zo belabberd Nederlands,
dat we het bandje 5x afluisteren voordat we een idee hebben wat er gezegd wordt.
Het idee om even een van origine Nederlands sprekend persoon dat bandje in te
laten spreken, al was het de schoonmaakster, is nog niet bij de mensen daar
opgekomen. Uiteindelijk krijgt Jan iemand aan de lijn. Hij legt uit dat we over
land door Afrika reizen, nu tijdelijk in Nederland zijn, en graag een visum voor
Angola willen dat in November ingaat. Dat is allemaal mogelijk meneer. Komt u
maar gewoon naar het consulaat in Rotterdam. Dat doen we dus, en om tien uur 's
morgens zijn we er al. Na drie uur wachten (er zijn maar liefst vijf mensen voor
ons...) kunnen we een aanvraagformulier invullen. Dan pas om 14:30 uur moeten we
op gesprek komen bij de consul. De man spreekt alleen Portugees, dus er is een
tolk bij. Hij geeft aan dat we wel een visum kunnen krijgen, maar dat deze
binnen twee maanden ingaat. Dat is lekker, we hebben speciaal gebeld dat we pas
in November willen inreizen. Jammer zegt de man, dat kunnen we niet afgeven,
onze computersystemen zijn daar niet op ingesteld. Het bloed begint al weer te
koken. Computersystemen. Die grensgasten in Afrika zitten tussen een paar kippen
onder een boom, grrrrr. We vragen of hij dan in ieder geval een aanbeveling wil
schrijven waarmee we onderweg eenvoudiger ons visum kunnen krijgen. Nee, dat wil
hij ook niet. Het enig dat hij wil is eigenlijk zo gauw mogelijk weer achter
facebook kruipen of in zijn dikke Benz naar zijn villa scheuren...
We zijn mooi pissed off. 2x 25,- dollar betaald voor een letter of
invitation in het Portugees, 440 kilometer voor nop gereden, en de hele dag in
de wachtkamer doorgebracht, voor iets dat ze ons ook aan de telefoon hadden
kunnen zeggen. We zeggen tegen de man dat voor deze door ons gemaakte onnodige
kosten iemand in Angola twee maanden moet werken. Het interesseert hem
natuurlijk geen zier. We zijn er aardig achter dat in Angola alleen maar
plezierige mensen moeten zijn, want ze hebben alle kl..zakken naar de ambassades
over de wereld gestuurd.
De weken vliegen voorbij. We houden nog een klein
afscheidsfeestje en worden daarbij weer overladen met drop, kaas, pepernoten en
andere lekkernijen die in Afrika niet te vinden zijn. Tezamen met door ons
gekochte onderdelen, o.a. Een gel-accu voor de motor, tien meter flexibele
regengoot voor boven de ramen en allerlei geheime dingen die Mariska heeft
ingepakt, worden we door Mariska's ouders met de camper weer afgezet op
Schiphol. Zelf gaan zij nog een weekje naar Texel. Foto’s van het thuisbezoek
zijn er helaas niet. We hadden wel een fototoestel meegenomen, maar na het maken
van foto’s in het vliegtuig en nog een paar foto’s de eerste dagen, was de
batterij leeg. Het kabeltje om deze op te laden, lag natuurlijke nog in Togo. In
alle haast vergeten mee te nemen. Jammer, jammer.
![]() |
![]() |
Willekeurige gebieden in Afrika |
![]() Boven Nederland |
![]() Landing op Schiphol |